Im Glad My Mom Died

کتاب I’m happy my mom died زبان انگلیسی

«زندگی من همیشه درباره این بوده که مامانم را خوشحال کنم، کسی باشم که او می‌خواهد. حالا بدون وجود او باید چه کسی باشم؟»

خلاصه کتاب  I’m happy my mom died

در کتاب خوشحالم که مامانم مُرد زبان اصلی، خاطرات دلخراش و خنده‌دار، جنت مک کردی ستاره آی کارلی را به تصویر می‌کشد. در این داستان به مبارزات با اختلالات خوردن، اعتیاد و رابطه پیچیده‌اش با مادر زورگو اش پرداخته می‌شود. چالش‌های او به‌عنوان یک بازیگر کودک سابق و مبارزه‌اش با این مشکلات، الهام‌بخش بسیاری از افراد است.

زمانی که جنت 6 سالش بود، در یک آزمون بازیگری شرکت کرد. تنها آرزوی مادر جنت این بود که دخترش به یک فوق ستاره در زمینه بازیگری تبدیل شود و جنت هم برای تحقق این رویا و خوشحالی مادرش، همه کاری را انجام می‌داد . بنابراین او با آنچه مادرش می‌گفت «محدودیت کالری» پیش رفت. کم غذا می خورد و پنج بار در روز خودش را وزن می‌کرد. او فشارهای زیادی را در خانه تحمل می‌کرد در حالی که مادرش سرزنشش می‌کرد، “مژه هایت نامرئی هستند. فکر می‌کنی داکوتا فانینگ مژه‌هایش را رنگ نمی‌کند؟” حتی تا سن شانزده سالگی با مادرش دوش می‌گرفت. در حالی که یادداشت‌های روزانه، ایمیل و تمام درآمد خود را با او به اشتراک می‌گذاشت.

جنت در کتاب خوشحالم که مادرم مرد، همه این‌ها را با جزئیات بی‌دریغ بازگو می‌کند. در نهایت رویای او به حقیقت می‌پیوندد. بازیگران سریال جدید نیکلودئون به نام Icarly به شهرت می‌رسند. اگرچه مادرش به وجد آمده است، خود جنت به اعتیاد و اختلالات خوردن مبتلاست و درگیر مجموعه‌ای از روابط ناسالم شده است. این مسائل زمانی بدتر می‌شود که بلافاصله پس از رهبری سام و گربه (Sam & Cat) در کنار آریانا گرانده، مادرش بر اثر سرطان می‌میرد. جنت برای اولین بار تصمیم می‌گیرد آن‌گونه که واقعا می‌خواهد زندگی کند. او بازیگری را ترک می‌کند و درمان خود را آغاز می‌کند.

حضور رمان I’m happy my mom died در سطح جهانی

کتاب خوشحالم که مامانم مرد زبان انگلیسی تا به امروز بیش از دو میلیون نسخه در سطح جهان فروش داشته است. همچنین در سطح بین‌المللی پرفروش‌ترین کتاب است. کتاب I’m happy my mom died داستانی الهام‌بخش از انعطاف‌ پذیری،استقلال و لذت زندگی کردن به شیوه دلخواه است.

روزنامه نیویورک تایمز درباره این کتاب چنین می‌نویسد: «داستانی درباره سن بلوغ که متناوباً دلخراش و خنده‌دار است.»

روزنامه واشنگتن پست با سردبیری اشلی اسپنسر در این باره می‌گوید: «[یک] کار بزرگ… به شدت خنده دار و همدلانه.»